ថ្ងៃទី 01-06-2011 ម៉ោង 15:21:58
ភា គីកម្ពុជានិងសៀមបានលើកសំអាង និងដោះបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមកនៅឯ សាលជំនុំជម្រះតុលាការអន្ដរជាតិចប់សព្វគ្រប់ហើយនៅព្រលប់ថ្ងៃ ទី៣១ឧសភា។ ចៅក្រមតុលាការអាចនឹងចេញសេចក្ដីបំភ្លឺសាលដីកា១៩៦២ និងចាត់វិធានការ បន្ទាន់តាមបណ្ដឹងរបស់កម្ពុជាយ៉ាងយូរ៣សបា្ដហ៍ទៀត ។
នៅពេលនេះ ពុំមាន ភាគីណាអាចអះអាងខុសត្រូវយ៉ាងណាបាននៅឡើយ។ ប៉ុន្ដែ យោងខ្លឹមសារជាច្រើន ចំណុចដែលគូបដិបក្ខបានលើកឡើងនិងការបកស្រាយទៅវិញទៅមក គេសង្កេត ឃើញភាគីសៀមធ្វើឡើងក្នុងសភាពខ្ជីខ្ជាប្រថុយប្រថាន ដោយធ្វើសេចក្ដីសន្និដ្ឋាន ច្រើនជាងទិដ្ឋភាពច្បាប់ ដែលមានស្រាប់នៅក្នុងសាលដីកាឆ្នាំ១៩៦២។ ហេតុនេះ ហើយភាគីកម្ពុជាមានឱកាសបកស្រាយតបវិញដោយមានលក្ខណៈឡូហ្សិក ច្រើនជាង ហើយសមស្របទៅនឹងបច្ចុប្បន្នភាពនៅតំបន់ប្រាសាទព្រះវិហារផង ។ ក្នុង រយៈពេលជំនុំពីរថ្ងៃ ភាគីសៀមបានលើកឡើងលើចំណុច ៤ ៖ ១គឺប្រទេស ថៃស្រឡាញ់សន្ដិភាព មិនចង់ឈ្លោះប្រកែកជាមួយកម្ពុជា ហើយការផ្ទុះអាវុធ របស់ថៃ គ្រាន់តែការពារខ្លួនពីការវាយប្រហារពីសំណាក់កម្ពុជា ។ ត្រង់ចំណុច ទី១នេះ ភាគីកម្ពុជាតបវិញថា បើចង់បានសន្ដិភាព មិនចង់ច្បាំងឈ្លាន ពានកម្ពុជា ហេតុអ្វីថៃបដិសេធរាល់ការសម្របសម្រួលពីប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី (ប្រធាន អាស៊ាន ), ពី ក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ និងបដិសេធយុត្ដាធិការ របស់តុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិនៅពេលនេះ ។ ចំណុចទី២ ភាគី សៀមលើកថា អនុស្សរណៈឆ្នាំ២០០០រវាងថៃនិងកម្ពុជាបានព្រមព្រៀងគ្នាថា ប្រទេសទាំង ពីរពុំទាន់មានព្រំដែនពិតប្រាកដ ហើយតុលាការអន្ដរជាតិកាត់ឱ្យកម្ពុជា គ្រប់គ្រងតែតួប្រាសាទព្រះវិហារទេ , ឯ ដីជុំវិញប្រាសាទជាកម្មសិទ្ធិរបស់ថៃ។ ដូច្នេះ តុលាការអន្ដរជាតិពុំមានយុត្ដាធិការលើការកំណត់ព្រំដែនរវាង ប្រទេសទាំងពីរ ។ ត្រង់នេះ កម្ពុជាបំភ្លឺថា អនុស្សរណៈឆ្នាំ២០០០ មិនមែនស្ដីពីការកំណត់ ព្រំដែនទេ តែជាកិច្ចព្រមព្រៀងលើការបោះបង្គោលព្រំដែនតាមបន្ទាត់ព្រំដែន ដែល មានស្រាប់ ដោយអនុលោមតាមសាលដីកាតុលាការឆ្នាំ១៩៦២ និងសន្ធិសញ្ញា អនុសញ្ញាបារាំង -សៀម ឆ្នាំ១៩០៤-១៩០៧ ។ ចំណុចទី៣ ភាគីសៀម បរិយាយ ថា សាលដីកាឆ្នាំ១៩៦២ តុលាការតម្រូវឱ្យកម្លាំងគ្រប់ប្រភេទរបស់ថៃដក ចេញពីប្រាសាទព្រះវិហារ និងតំបន់នៅជុំវិញប្រាសាទតែមួយរយៈពេលខ្លី មិន មែនឱ្យកម្លាំងថៃដកចេញជាបន្ដបន្ទាប់ទេ ។ ភាគីកម្ពុជាពន្យល់ថា សាលដីកាឆ្នាំ ១៩៦២ មានសុពលភាពជាអចិន្ដ្រៃយ៍ , ដូច្នេះ ភាគីសៀមមានកាតព្វកិច្ចដក កម្លាំងទាំងអស់ចេញពីប្រាសាទព្រះវិហារនិងតំបន់ជុំវិញប្រាសាទជា រៀងរហូត ។ ភាគីកម្ពុជាយល់ថា នេះជាការយល់ខុសរបស់ភាគីថៃ ពីព្រោះសាលដីកាឆ្នាំ ១៩៦២ ពុំមែនជាដីកាបណ្ដោះអាសន្នទេ តែជាដីកាស្ថាពរ ដូច្នេះកម្លាំងថៃត្រូវតែ ដកចេញទាំងអស់ជារៀងរហូត ។ ត្រង់ចំណុចទី៤ ភាគីសៀមនិយាយថា បណ្ដឹង របស់កម្ពុជាស្នើតុលាការចាត់វិធានការការពារប្រាសាទព្រះវិហារជា បន្ទាន់នោះមិនមានមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់ ហើយតុលាការអន្ដរជាតិក៏ពុំមានយុត្ដាធិការក្នុង សំណើនេះដែរ ។ កម្ពុជាពន្យល់វិញថា នេះជាសំណើដែលឋិតនៅក្រោមយុត្ដា ធិការរបស់តុលាការពេញទី ពីព្រោះសាលដីកាឆ្នាំ១៩៦២ គ្របដណ្ដប់ទៅលើតួ ប្រាសាទព្រះវិហារនិងនៅតំបន់ជុំវិញប្រាសាទ ។ ម្យ៉ាងទៀត ការចាត់វិធានការ ជាបន្ទាន់គឺប្រយោជន៍រារាំងយោធាសៀមកុំឱ្យបាញ់បំផ្លាញប្រាសាទ ព្រះវិហារជា បេតិកភណ្ឌពិភពលោកនិងសម្លាប់ជីវិតប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរស្លូតត្រង់ ។
ភា គីសៀមក៏បានព្យាយាមទាញជម្លោះនៅប្រាសាទតាមាន់និងប្រាសាទតា ក្របី បញ្ចូលជាមួយសាលដីកាឆ្នាំ១៩៦២ ស្ដីពីប្រាសាទព្រះវិហារដែរ ដើម្បីបង្ខូច សមត្ថកិច្ចរបស់តុលាការ ប៉ុន្ដែភាគីកម្ពុជាពន្យល់ថា ប្រាសាទតាមាន់និងប្រាសាទ តាក្របីជាបញ្ហាដាច់ដោយឡែក ពុំមានជាប់ទាក់ទិននឹងសាលដីកានេះទេ ។ ជម្លោះប្រាសាទទាំងពីរនឹងត្រូវដោះស្រាយជាមួយថៃនៅពេលជាបន្ដ បន្ទាប់ខាង មុខទៀត ។ ទោះយ៉ាងណា តុលាការមិនទាន់អាចសម្រេចសេចក្ដីយ៉ាងណានៅ ឡើយ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់គឺ ក្រោយចប់ការថ្លែងលើកបង្ហាញទឡ្ហីករណ៍ រយៈពេលពីរថ្ងៃជាប់ៗគ្នាមក ភាគីសៀមពុំមានប្រកាសក្ដុងក្ដាំងបំភ្លៃការពិតថា ខ្លួនដណ្ដើមជោគជ័យដូចពួកគេធ្លាប់បំផ្លើសនៅរៀងរាល់ការប្រជុំ ផ្សេងៗ នាពេល កន្លងមកទៀតឡើយ ។
ចំណុច ដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ គឺប្រមុខប្រតិភូកម្ពុជាគឺលោកហោ ណាំហុង រដ្ឋមន្ដ្រីការបរទេសកម្ពុជាបានទាញអារម្មណ៍សវនិកទាំងអស់ ក្នុងអង្គប្រជុំថា តើ វាសមដែរឬទេ ដែលថៃចោទប្រកាន់កម្ពុជាថាជាអ្នកឈ្លានពានទឹកដីថៃ តែបែរ ជាកម្ពុជាប្ដឹងចូលតុលាការអន្ដរជាតិឱ្យជួយបំភ្លឺសាលដីកា , ឯ ភាគីថៃត្រូវរងការ ឈ្លានពាន បែរជាបដិសេធយុត្ដាធិការរបស់តុលាការទៅវិញនោះ ។ ម្យ៉ាងទៀត បើថៃអះអាងខ្លួនស្នេហាសន្ដិភាព មិនចង់ធ្វើសង្គ្រាម ចុះហេតុអ្វីភាគីសៀមចេះ តែរារាំងជាបន្ដបន្ទាប់រហូតមកដល់ពេលនេះមិនឱ្យក្រុមអ្នក សង្កេតការណ៍ឥណ្ឌូ នេស៊ីដែលជាប្រធានអាស៊ាន ចូលតំបន់ជម្លោះដើម្បីពិនិត្យបទឈប់បាញ់ជា អចិន្ដ្រៃយ៍តាមសំណើរបស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហ ប្រជាជាតិ ?
ពិ និត្យលើការលើកឡើងរបស់ភាគីសៀមទាំងអម្បាលម៉ាន យើងយល់ថា សៀមមានចំណុចភូតភរកុហក និងបំភ្លៃព្រឹត្ដិការណ៍ក៏ដូចជាបំពានសាលដីកាឆ្នាំ ១៩៦២ច្រើនណាស់ ។ សកម្មភាពទាំងនេះជាទម្លាប់ធម្មតារបស់សៀមដែលធ្លាប់ តែកើតមាននៅរាល់ការប្រជុំទាក់ទងនឹងជម្លោះប្រាសាទព្រះវិហាររបស់ ខ្មែរ ។ ការលើកអំណះអំណាងរបស់ភាគីសៀមច្រើនពុំមានផ្អែកលើគោលច្បាប់ ប៉ុន្ដែ ច្រើនតែបញ្ចេញកិរិយាគេចវេះពីកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួននៅនឹងស្ថានភាព បច្ចុប្បន្ន ដែលសៀមបង្កឡើង ។ ឥរិយាបថបែបនេះ វាដូចក្រុមតំណាង ប្រទេសសៀមយក កិត្ដិយសប្រទេសជាតិទៅបោះចោលនៅកណ្ដាលចំណោមអ្នកច្បាប់នៅវេទិកា អន្ដរជាតិដែរ៕
No comments:
Post a Comment